javahermarket

خواستم بگویم، فاطمه دختر خدیجه ‌ی بزرگ است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه دختر محمد است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه همسر علی است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر حسین است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر زینب است.
باز دیدم که فاطمه نیست.
نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست.
فاطمه، فاطمه است

"دکتر شریعتی"

نکته قابل توجه:

این شعر مربوط به اوایل دهه هفتاد هست،شاید جوون ترها! یادشون نیاد،اون موقع چیزی به اسم"کوپن" وجود داشت و باطل شدن یک کوپن،چیزی بود معادل واریز نشدن یارانه!

اهل هیچستانم

روزگارم بد نیست

خانه ای دارم ،سقفش چوبی است

کوچه خاکی پر چاله ما

به بیابان خدا می ماند

                    خلوت و خالی و بی آب و علف

پشت هیچستان جایی است

که در آن مرد و زن و مرغ وبز و موش و کلاغ

                               همه بر روی پلاسی که به قدر سه نفر جادارد میخوابند

من خودم دیدم -دیشب-خواهرم شیر ز پستان بزی مینوشید

ماده موشی یک شب

                 در کلاه نمدین پدرم فارغ شد

به سراغ من اگر می آیید

                       ساده و خاکی و بی غش باشید

بالش بنده پر از قدقد مرغ کوپنی است

دستمالم کو؟

بدهیدش بروم پیش دکاندار محل

نیم قالب کره بستانم!

روزگارم بد نیست

وام یک میلیونی از بانک گرفتم امروز

به امیدی که مگر

                     شصت سال دگر از بهره اش آزاد شوم

پسر ارشد سیگار فروشم میگفت:

                     -ای پدر حوصله ام سر رفته است!

باید امشب چمدانم را بردارم

پاسپورتم را تمدید کنم

وبه سمتی بروم

                        که درختان سفارت پیداست

من که ازبازترین پنجره شیطات را لعنت کردم

اینک از خنده یک زنجره آویزانم

و خودم میدانم

                          منزل یار کجاست

دورها آوایی است

                که مرا میخواند

                              های "عباسقلی"! کوپن یکصد و هفتادو سه هم باطل شد!

كوك كن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری، نیست دگر

دیر خوابیده و برخاسـتنـش دشـوار است

كوك كن ساعتِ خویش !

كه مـؤذّن، شبِ پیـش

دسته گل داده به آب

و در آغوش سحر رفته به خواب

كوك كن ساعتِ خویش !

شاطری نیست در این شهرِ بزرگ

كه سحر برخیزد

شاطران با مددِ آهن و جوشِ شیرین

دیر برمی خیزند

كوك كن ساعتِ خویش !

كه سحرگاه كسی

بقچه در زیر بغل،

راهیِ حمّامی نیست

كه تو از لِخ لِخِ دمپایی و تك سرفه ی او برخیزی

كوك كن ساعتِ خویش !

رفتگر مُرده و این كوچه دگر

خالی از خِش خِشِ جارویِ شبِ رفتگر است

كوك كن ساعتِ خویش !

ماكیان ها همه مستِ خوابند

شهر هم . . .

خوابِ اینترنتیِ عصرِ اتم می بیند

كوك كن ساعتِ خویش !

كه در این شهر، دگر مستی نیست

كه تو وقتِ سحر، آنگاه كه از میكده برمی گردد

از صدای سخن و زمزمه ی زیرِ لبش برخیزی

كوك كن ساعتِ خویش !

اعتباری به خروسِ سحری نیست دگر

و در این شهر سحرخیزی نیست

و سحر نزدیک است

"کیوان هاشمی"

این هم شعری زیبا از استاد ارجمندم جناب آقای جهان اندیش درباره معلم.

من هم در اینجا اززحمات  ایشون قدردانی میکنم وامیدوارم درس و سخنشون همواره روشنگر راه جوانان و دانشجویان باشه.

وه چه شیرین است رسم بندگی

کسوت تعلیم را شایستگی

گاه باید شمع جان افروختن

گه به نور افشانی تا بن سوختن

فرش گشتن بهر شاگردان چو خاک

همچوراهی کز قدمها گشته چاک

گاه باید چون فنرها خم شدن

زیر موج ناروا پنهان شدن

سالها خونابه نوشیدن زدل

تابرآید نونهالی زآب و گل

دیدن انوار صدبالندگی

در غروب آفتاب زندگی

چیست مزد "هادی" ای صاحبدلان

اشک خجلت پیش مهدی زمان

متن آهنگی که روی سایت هست همراه با ترجمه انگلیسی

Ces silences
Au fond de ta voix
Cette absence
Même au creux de tes bras
Sont pour moi
Comme un signe qui me laisse
Un sentiment de détresse

Pars
Je n'veux plus attendre
Pars
Chercher encore a comprendre
Ce qui t'éloigne de moi

Ces regards
Qui ne me voient pas
Monde à part où je n'existe pas
Je ne veux pas
De ces nuits qui n'finissent plus
A guetter chaque bruit dans la rue

Pars
Je n'veux plus attendre
Pars
Chercher encore à comprendre
Ce qui t'éloigne de moi

Sans me laisser d'espoir
Pars
Je ne veux même pas savoir
Ce que tu fais, où tu vas pars

De ces nuits qui ne finissent plus
Sans savoir ce qui t'attire autre part

(Refrain)

Y a d'étranges silences
Au fond de ta voix
Y a d'étranges absences
Au creux de tes bras

ترجمه انگلیسی در ادامه مطلب...

 اسم من گم شده است.

توی دفترچه ی پر حجم زمان

 دیرگاهی است فراموش شدم.

اسم من گم شده است 

لا به لای ورق کهنه ی آن لایحه ها

زیر آن بند غریب 

پشت انبوهی از آن شرط و شروط

لای آن تبصره ها

اسم من گم شده است

در تریبون معلق شده سخت سکوت حق من گم شده است.

زنگ انشاء کسی انگار نمی خواست معلم بشود

شان من گم شده است

شان من نیست بنالم    شان من نیست بگویم

زتهی ، ز نبود یا از این زخم کبود

لیک

 رنگ رخساره گواهی دهد از سر درون ،از همه رنج فزون.

اسم من گم شده است 

نردبانی شده ام

صاف به دیوار ترقی  تا که این نسل ،آن نسل

پای بر پله ی من  سوی فردا بروند

و غریبانه فراموش شوم

    اسم من گم شده است.

 Love is truth

عشق صداقت است

Love is freedom

عشق آزادی است

Love is forgivness 

عشق بخشندگی است

Love is life,and if you miss love,you miss life

عشق زندگی است.

اگر عشق را از دست بدهی،زندگی را از دست داده ای.

 
Love is ...

what does Love mean to you?

share your ideas with us

معنی عشق از نظر شما چیه؟

نظرتون رو با ما در میون بذارید

وطن یعنی خلیج تا ابد پارس

لحظه دیدار نزدیک است

باز من دیوانه ام، مستم

باز می لرزد،

دلم، دستم

باز گویی در جهان دیگری هستم

های! نخراشی به غفلت گونه ام را،

تیغ
های، نپریشی صفای زلفکم را،

دست
و آبرویم را نریزی،

دل

ای نخورده مست

لحظه ی دیدار نزدیک است

"مهدی اخوان ثالث"

هر وقت مامان بزرگم باحسرت زمزمه میکنه:

جوونی هم بهاری بود و بگذشت       سر شام آمد و بانگ سحر رفت...

به این فکر میکنم که چرا همه حسرت جوونیشونو میخورن؟!چجوری میشه پیر شد و حسرت روزهای جوونی رو نخورد؟!اصلأ میشه؟!

چطور میشه قدر جوونی رو دونست؟

یکی میگه درس بخون،یکی میگه بادوستات خوش بگذرون،یکی میگه از بودن با خانواده لذت ببر،یکی میگه تا میتونی بخوروبگرد...

خلاصه که هر کسی قدر دونستن رو یه چیزی میدونه .

نظر شما چیه؟ شما چطوری قدر جوونیتونو میدونید و ازش استفاده میکنید؟!